Hoe leuk de verschillende fases van SPORE wel zijn, hat zou maar op een stomme film lijken zonder geluid. SPORE heeft dan ook een zeer gedistingeerde soundtrack.
Technisch is de manier waarop men muziek opwekt in SPORE vrij ingewikkeld, maar ik ga het eenvoudig proberen te beschrijven. De meeste muziek die je in het spel hoort is opgewekt door automatishe processen die men algoritmes noemt. Dat betekent dat de muziek zelf niet is gespeeld en gecomponeerd door personen maar generatief wordt opgewekt.
Diegene die op deze wijze een muziekstuk wilt maken, stuurt dit algoritmisch programma in een bepaalde richting, zodanig dat hij ongeveer verkrijgt wat hij wil horen. Hij bepaalt de teneur, de intensiteit en het tempo van het nummer maar alle tonenvariaties gebeuren automatisch.
Alle muziek die je bijvoorbeeld in de galactische fase hoort klinkt net alsof hij door een muzikant is gemaakt die vanuit zijn onderbewustzijn muziek maakt en aan het dromen is. Soms minimalistisch, soms heel mooi en harmonisch. Samen met de mooie zweverige klanken en texturen die de geluidssynthesiser van SPORE bevat: creëert dit een dromerige, soms licht chaotische maar ondeugende sound. Van kraftwerk achtige ruimte-soundscapes tot kitaro-eske new age geluiden.
Interessant is ook dat bij de ritmische passages die weerklinken als je wezens in gevaar zijn of er andere intense acties aan de gang zijn: de geluidssynthesiser tevens gebruik maakt van ongelofelijk veel geluidseffecten doorheen de klanken. Dit creëert een interessante en een evoluerende organische sound.
0 reacties:
Een reactie posten